Propolis- Antibiotik koji hrani

Danas, kada je zbog pretjerane upotrebe sintetičkih antibiotika većina mikroorganizama stekla otpornost na njih, neophodno je naći mudrija rješenja koja nudi priroda.

Cilj svakog liječnika je Primum non nocere, to jest prvenstveno ne naškoditi svome pacijentu.

Svi znamo da sintetički antibiotici izazivaju nuspojave koje nastaju odmah ili neko vrijeme nakon njihova korištenja, dok darovi prirode nemaju neželjene posljedice.

Istraživanja potvrđuju da u prirodi postoji mnoštvo proizvoda s antibiotskim djelovanjem.

Propolis je jedan od njih.

To je savršena namirnica koja hrani i liječi ljudsko tijelo.

Propolis je zajedničko ime za smjesu smolastih supstanci koje pčela skuplja s cvjetova različitih biljaka.

Pčele ga skupljaju i miješaju sa sekretom čeljusnih žlijezda, enzimski ga modificiraju tako da najvažnije sastavnice, flavonoidi, postaju aktivne tvari.

Propolis je specifičnog izgleda, jedinstvenog gorkastog ukusa, karakterističnog i aromatičnog mirisa.

Sastav i boja propolisa ovisi o biljnim vrstama s kojih pčele prikupljaju materijal i o godišnjem dobu.

Propolis se tradicionalno koristi preko 2000 godina.

Povijesni zapisi pokazuju da je propolis bio važan i cijenjen proizvod u medicini Egipćana, Babilonaca, Arapa, Grka, Rimljana i mnogih drugih starih naroda.

Ljekovito djelovanje propolisa

Propolis sadrži 50% smole, 30% voska, 10% eteričnih ulja, 5% cvjetnog praha, brojne vitamine i minerale, organske kiseline, polifenole, flavonoide.

Flavonoidi su u najvećoj mjeri zaslužni za ljekovito djelovanje propolisa.

Flavonoidi  su pigmenti prisutni u voću, povrću, cvijeću i kori drveća. Imaju antioksidativnodjelovanje, njihova uloga je zaštita biljaka od patogena iz okoline.

U propolisu su zastupljeni brojni flavonoidi: galangin, kvercetin, krizin, kempferol, apigenin, pinocembrin i pinobanksin.

Propolis je jedan od onih mudrih lijekova prirode koji ubija sve što smeta zdravom organizmu. Istovremeno čuva zdravo tkivo i liječi oboljelo.

Brojnim istraživanjima je utvrđeno da je propolis prirodni anestetik, antioksidant,antiseptik, antibiotik, da djeluje protiv većine virusa uključujući i virus gripe. Odličan je u borbi protiv gljivica i parazita.

Posebnost propolisa je da bakterije na njega ne stvaraju otpornost i nema štetnih popratnih pojava, što je mana sintetskih antibiotika.

Prije spavanja dovoljno je namazati područje prsa propolisom da biste umirili kašalj i osiguralidubok san.

Propolis mast je odlična za rane koje teško zarastaju, kao i za mnoga kožna oboljenja: akne, ekcem, psorijazu, dermatitis, gljivična oboljenja kože, noktiju i vlasišta.

Izuzetno je efikasna kod čireva, opekotina i uboda.

Propolis ima svojstvo da zaustavlja abnormalno razmnožavanje stanica (citostatik) i liječi dobroćudne tumore.

Poznato je da propolis stimulira stvaranje novih stanica i regeneraciju oštećenog tkiva.

Propolis pomaže i u slučaju teških dijareja, gdje su drugi lijekovi bespomoćni.

Kao vrhunski aktivni biostimulator, propolis doprinosi poboljšanju kompletnog stanja organizma, normalizaciji metabolizma i imuniteta.

Koristi se i za liječenje bolesti uha i usne šupljine. Odlične rezultate daje u liječenju i prevencijiupale grla.

Pomaže kod zubobolje, paradentoze, neugodnog zadaha, hemoroida, upale mokraćnih kanala i gastritisa.

Kao snažan antioksidant učinkovito djeluje protiv slobodnih radikala, koji se danas smatraju uzročnicima mnogih, pa i najtežih bolesti poput ateroskleroze, katarakte, raka, Parkinsonove i Alzheimerove bolesti.

Najnovija istraživanja pokazuju da propolis jača imunološki sustav te ima antikancerogeni učinak. 

Med sa Homolja kao hrana i lek !

Med je proizvod pčela, namirnica koja predstavlja izuzetno zdravu hranu, lek, nosilac je leka zaslađivač, poslastica, kozmetička sredstva. Prema legendi med je “Božji dar”. Sastav meda je veoma kompleksan. On sadrži više vrsta šećera, ali preovlađuju voćni i grožđani šećer. To su prosti šećeri, koji posle uzimanja veoma brzo dospevaju u krv bez opterećenja organizma oko njegove prerade. Zato je med veoma važan izvor energije. Pogodan je za upotrebu kod ljudi, naročito posle bolovanja, za sportiste, za decu, za radnike na teškim fizičkim poslovima i druge. Osim šećera med sadrži i proteine, amino kiseline, enzime, organske kiseline, mineralne materije, i drugo. Izuzetno je bogat vitaminima, naročito iz grupe B kompleksa.

Med je izvanredna supstanca, koju su u antici nazivali “zlatasti balzam” i bio je hrana mudraca i proroka. Poznat je čoveku od najranijih vremena. Nađen je u piramidama starog Egipta, gde je simbolizovao besmrtnost, inicijaciju i ponovno rađanje, a sasvim je izvesno da ga je koristio i praistorijski čovek.

Postoji bezbroj vrsta meda, a najpoznatiji su livadski, cvetni, šumski, a od monoflorarnih (od jedne biljke): lipov, bagremov, kestenov, suncokretov… Svaka vrsta ima posebna svojstva, a u svetu su poznati malteški (Malta duguje i svoje ime medu), zatim grčki, med iz Bretanje itd. Svaka vrsta meda ima karakterističan buket mirisa, ukus, boju, gustinu, način kristalisanja i – lekovita svojstva. Lipov med, na primer, podstiče preznojavanje, med od heljde učvršćuje zidove krvnih sudova, a bagremov ima protivupalno dejstvo. Med tamnije boje obično je bogatiji mineralnim materijama od svetlijih vrsta meda, mada je za mnoge svetliji med privlačniji. Današnja medicina se slaže sa tvrdnjom da je med više nego poseban, ali samo ako ispunjava dva uslova: da je potpuno prirodan, bez dodataka, i da je ceđen na hladno, odnosno vrcan, a ne topljen.

Ako je med veštački, ne vredi trošiti reči o njemu čak ni kao o namirnici, a ako je previše zagrevan, dolazi do gubitka fermenata. Kada se to dogodi, med postaje samo kalorična namirnica, ali lek više nije. Svaki prirodni med se kristališe i to mu nije mana. Ako se po svaku cenu želi tečan med, onda se mora strogo voditi računa o temperaturi otapanja.

Med se prodaje u obliku žitke mase. Međutim u trgovini se sreće i kristalisan (ušećeren) u zavisnosti od vrste meda, neki će kristalisati ranije a neki kasnije. Bagremov med može da zadrži žitko stanje i do 3 godine, dok livadski kristališe već kroz 3-4 meseca, suncokretov med već posle dvadesetak dana a med od uljane repice za manje od nedelju dana.

Značaj hemisjke analize meda i reakcija na ubod pčele

https://drive.google.com/file/d/0B-iBS4BXejI7M2NFcmxzVVliZzQ/edit?usp=sharing https://drive.google.com/file/d/0B-iBS4BXejI7WUhWU1lTcWVHT0k/edit?usp=sharing

Med sa homolja - Devojka pomoću meda rešila probleme sa licem

Da je čarobno ljekovito dejstvo meda opravdano, dokazuje i ova djevojka koja je riješile svoje probleme sa licem.

Na Redittu je objavila fotografije koje pokazuju promjene na njenom licu, uz objašnjene kako je pronašla lijek.

'Što sam bila starija to sam češće primjećivala promjene na svom licu. Bilo me je sramota i nisam voljela ono što vidim u ogledalu. Nisam željela ići u školu, biti okružena ljudima. Više se nisam osjećala kao ja’, napisala je djevojka.

Prvo je pokušala s propisanim ljekovima, koji su joj samo pogoršali stanje te joj je koža postala suha, nadražena i perutava. Ipak, rješenje je našla i to u starom narodnom lijeku - u medu.

Djevojka kaže kako je prije spavanja med nanosila na lice s gazom, koju je potom učvrstila flasterom ili ljepljivom trakom. Kada bi se ujutro probudila, bubuljice su bile ili značajno smanjene ili su u potpunosti nestale.

Ukoliko vas muče problemi sa licem, ovo je savjet koji svakako vrijedi isprobati!

Izvor : avaz.ba

Pčelarsko domaćinstvo Miladinović ,tradicionalno nudi visoko-kvalitetne pčelinje proizvode koji potiču iz netaknute prirode Homoljskih planina. Naši proizvodi uneće u Vaše domove svežinu rosnih planinskih jutara, opojne mirise gorskog bilja, dah čistih homoljskih vetrova.Proizvodi Pčelarskog domaćinstva Miladinović daće Vam zdravlje i snagu, koje nosi u sebi još samo nedirnuta i nezagađena priroda 065 89 45 789

Med sa Homolja - RAZVOJ PČELARSTVA U SREDNJEVEKOVNOJ SRBIJI

Naši daleki pretci, stari Sloveni su dugo živeli daleko od Sredozemlja, kolevke antičkih država, pa su dugo vremena ostali nepoznati antičkim piscima. Zato je o starim Slovenima i njihovoj prapostojbini sačuvano vrlo malo podataka. Prapostojbina Slovena je između Karpata i reke Dnjepra, na jugu, i Baltičkog mora, na severu, pa do između reke Visle i Odre. U staroj postojbini živeli su u plemenskim zajednicama u prostranoj ravnici sa blagim uzvišenjima. Takvi predeli bili su pogodni za zemljoradnju i stočarstvo. S druge strane, šumoviti, močvarni krajevi, ispresecani rekama, pružali su uslove za lov, ribolov i pčelarstvo.
Postojali su idealni uslovi za uspešno pčelarenje, što su stari Sloveni znali od najstarijih vremena da koriste. Grčki istoričar Herodot, u petom veku pre Hrista, navodi da su Skiti, koji su naseljavali Istočno-evropsku ravnicu i bili u dodiru sa Slovenima, bavili se trgovinom medom i voskom. Sloveni su med koristili ne samo kao hranu već i kao sirovinu za dobijanje omiljenog slovenskog pića medovine.
Iz pradomovine slovenska plemena selila su se na istok, zapad i jug. Tako su nastali Istočni, Zapadni i Južni Sloveni. Naši pretci, Južni Sloveni naselili su Balkansko poluostrvo i Istočne Alpe. Sloveni su više od jednog veka ostali na granici Vizantije, na levoj obali donjeg toka Dunava.
Jedan od najstarijih podataka o prisustvu Slovena u Podunavlju govori i o gajenju pčela na tom području. Te podatke ostavio nam je vizantijski diplomata i istoričar Prisk. Prisk je bio retor i filosof po obrazovanju, a radio je u diplomatskoj službi cara Teodosija II (408-450) a zatim Markijana i Pulherije (450-457). On je bio u poslanstvu cara Teodosija II koje je 448. godine vodilo pregovore sa Hunima, odnosno sa njihovim vođom Atilom, koji je imao prestonicu negde u Banatu, između današnjeg Beograda i Budimpešte. Taj svoj put i zapažanja Prisk je zapisao. Zahvaljujući tome, zna se da ih je slovenski živalj, koji je naseljavao Podunavlje ugostio medom. Umesto vinom Vizantinci su bili posluženi medosom (medovinom). Upotreba medovine u toj oblasti, u kojoj su tada vladali Huni, jasno govori da su Sloveni bili glavni proizvođači meda i medovine, jer reč med nije ni Grčka ni Hunska već slovenska.
Vizantijski car Mavrikije (582-602) zapisao je da su u VI veku Sloveni proizvodili u izobilju žitarice, stoku i da je u njih pčelarstvo veoma razvijeno i da od meda prave napitak - medovinu.